In de tiende en laatste aflevering van de podcastserie Cultuur in de Polder ga ik in gesprek met theatermaker Boukje Schweigman. Ze woont al bijna acht jaar in Oosterwold en vertelt over haar werk, haar inspiratie, haar bijzondere dochter – en hoe het allemaal samenkomt in dit stukje vruchtbare polder.
Boukje spreekt met aanstekelijk enthousiasme over haar zoektocht naar ruimte. Letterlijke ruimte, om haar voorstellingen met vijftig performers in een bosrand te kunnen laten plaatsvinden. Maar ook innerlijke en maatschappelijke ruimte: ruimte voor experiment, voor het loslaten van conventies, voor het opnieuw vormgeven van samenleven. En dat is precies wat ze vond in Oosterwold.
In het gesprek worden prachtige lijnen zichtbaar tussen haar theaterpraktijk en het leven in deze pionierswijk. De vrijheid om kaders zelf te bepalen. Het vertrouwen in de doener. Het creëren van een plek waar je samen iets nieuws kunt laten ontstaan. En dat allemaal op een stuk land dat tien jaar geleden nog slechts een kale peterselieakker was.
Ze vertelt ook openhartig over haar dochter, die door haar gevoeligheid haar ouders uitdaagt om diepgewortelde overtuigingen los te laten. Over hoe het ouderschap haar perspectief verandert en haar werk verdiept.
Tot slot kijkt Boukje vooruit naar haar project op Oerol en een nieuwe voorstelling in samenwerking met Bonte Hond, gericht op prikkelverwerking en waarneming. Want of het nou in het theater is of in Oosterwold: Boukje blijft zoeken naar manieren om te ontregelen, te verbinden en nieuwe werelden tastbaar te maken.
Deze serie werd mede mogelijk gemaakt door Cultuurfonds Almere en Theatergroep Suburbia.